Αυτή την βδομάδα είχαμε δυο νέες αψιμαχίες για τον έλεγχο της διαφθοράς. Την παραίτηση του κ. Αρεστή και την καταγγελία της κ. Λοττίδου από τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη για την απραξία της ουσιαστικά. Και φυσικά, τα όργανα τα προεδρικού, όπως ο Πολίτης ξανακίνησαν την επίθεση εναντίον του Γενικού Ελεγκτή. Η σύνδεση των δυο υποθέσεων πηγάζει από αυτό που φαίνεται να είναι η υπόγεια στρατηγική της κυβέρνησης απέναντι στους ανεξάρτητους θεσμούς – είτε να τους υπονομεύει, είτε να διορίζει ημέτερους, είτε να διορίζει άτομα, τα οποία φαινονται να επιχειρουν/αποπειτουνται να αχρηστεύσουν τους θεσμούς. Ο κ. Αρέστη, όπως και ο κ. Μιχαηλίδης διορίστηκαν για να ελέγχουν την διαφθορά – ο κ. Αρέστη συνάντησε την αδιαφορία που φαινόταν να έχει ως εμφανή στόχο την μη λειτουργία του θεσμού στον οποίο προέδρευε, ενώ ο κ. Μιχαηλίδης δέχεται επιθέσεις από τον καιρό που άρχισε να προσπαθεί να τηρήσεις τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο Δημόσιο, με το να ασκεί ουσιαστικό έλεγχο. Ενώ αντίθετα η κ. Λοττίδου, η οποία φαίνεται να διορίστηκε λόγω της οικογενειακής της σχέσης με ένα ΜΜΕ, το οποίο εξυπηρετεί την κυβέρνηση, από τότε που ανέλαβε φαίνεται να προσπαθεί να υποβαθμιστεί ο θεσμός τον οποίο εκπροσωπεί με εξαίρεση βέβαια την εξυπηρέτηση ημέτερων – δικών της και της κυβέρνησης, όπως του κ. Νεοκλέους..
Η παραίτηση του κ. Αρέστη: «..η κυβέρνηση επιδίωξε και επιδιώκει την υποβάθμιση της επιτροπής»
«Σχεδόν «χύμα και τσουβαλάτα» τα είπε ο πρώην Δικαστής του Ανωτάτου και πρώην Δικαστής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων Γεώργιος Αρέστη, σχετικά με την παντελή απουσία στήριξης της «Επιτροπής Αποκλεισμού» της οποίας προήδρευε (μέχρι πρόσφατα που παραιτήθηκε) και η οποία απέκλειε από προφορές του δημοσίου εργολήπτες οι οποίοι λάδωναν, με το αζημίωτο, λειτουργούς του δημόσιου και ημιδημόσιου τομέα. ,Είναι προφανές, ότι με τη στάση της η κυβέρνηση επεδίωξε και επιδιώκει υποβάθμιση της Επιτροπής σε σημείο που να οδηγήσει σε παραίτηση τον πρόεδρο ή και τα μέλη της, ίσως για να βρει ανθρώπους οι οποίοι ελπίζει να λειτουργούν κατά παραγγελία ώστε να μην θίγονται τα μεγάλα συμφέροντα.»
Όπως λέμε, μηδενική ανοχή (στους νόμιμους). ΒΑΣ ΒΑΣ
- http://www.philenews.com/eidiseis/paraskinio/article/523854/chyma-kai-tsoybalata-kata-kybernisis
- http://www.philenews.com/eidiseis/paraskinio/article/523854/chyma-kai-tsoybalata-kata-kybernisis
Ιδού και η ανταπόκριση από την Βουλή
"Στα όρια της υπόσκαψης της Επιτροπής Αποκλεισμού Οικονομικών Φορέων (εργοληπτών και άλλων επιχειρηματιών) οι οποίοι λαδώνουν λειτουργούς του Δημοσίου κινήθηκε η Κυβέρνηση, σύμφωνα με τα όσα κατέθεσε χθες ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών ο παραιτηθείς πρόεδρός της Γεώργιος Αρέστη. Μείναμε αβοήθητοι και αυτός ήταν ο λόγος που παραιτήθηκα» είπε.
Εξήγησε ότι η Επιτροπή λειτουργεί με βάση τον νόμο 73/1 2006, ο οποίος στηρίζεται σε ευρωπαϊκή οδηγία. «Η αρμοδιότητά μας εκτείνεται πέραν των εργοληπτών και καλύπτει όλους τους φορείς που σχετίζονται με δημόσιες συμβάσεις» είπε ο κ. Αρέστη, ο οποίος ανέφερε, επίσης, πως «οι δυσκολίες στη λειτουργία της Επιτροπής εντοπίστηκαν από την αρχή. Στις 13/1/2017, προτού αναλάβω, έστειλα επιστολή στον υπουργό Οικονομικών με τον οποίο συναντήθηκα και η συνάντηση ήταν χρήσιμη επειδή έθεσα ενώπιόν του τα θέματα που μας απασχολούσαν». [...] «Στις 19/5/2017 έστειλα επιστολή στον γενικό διευθυντή του υπουργείου (Χρίστο Πατσαλίδη) και ουδέποτε μου απάντησε» είπε ο κ. Αρέστη, ο οποίος πρόσθεσε: «Ξέρω ότι έκανε και ανεπίσημα σχόλιο διερωτούμενος ποιος είναι αυτός για να μου πει τι θα κάνω;».[..]
Εξήγησε ότι η Επιτροπή λειτουργεί με βάση τον νόμο 73/1 2006, ο οποίος στηρίζεται σε ευρωπαϊκή οδηγία. «Η αρμοδιότητά μας εκτείνεται πέραν των εργοληπτών και καλύπτει όλους τους φορείς που σχετίζονται με δημόσιες συμβάσεις» είπε ο κ. Αρέστη, ο οποίος ανέφερε, επίσης, πως «οι δυσκολίες στη λειτουργία της Επιτροπής εντοπίστηκαν από την αρχή. Στις 13/1/2017, προτού αναλάβω, έστειλα επιστολή στον υπουργό Οικονομικών με τον οποίο συναντήθηκα και η συνάντηση ήταν χρήσιμη επειδή έθεσα ενώπιόν του τα θέματα που μας απασχολούσαν». [...] «Στις 19/5/2017 έστειλα επιστολή στον γενικό διευθυντή του υπουργείου (Χρίστο Πατσαλίδη) και ουδέποτε μου απάντησε» είπε ο κ. Αρέστη, ο οποίος πρόσθεσε: «Ξέρω ότι έκανε και ανεπίσημα σχόλιο διερωτούμενος ποιος είναι αυτός για να μου πει τι θα κάνω;».[..]
Ο πρόεδρος της Επιτροπής Αποκλεισμού ανέφερε ότι υπάρχουν δύο είδη αποκλεισμού οικονομικών φορέων (εργοληπτών και άλλων) από προσφορές του Δημοσίου. «Μπορεί», είπε, «να αποκλειστούν όσοι είναι εμπλεκόμενοι σε ποινικά αδικήματα με μέγιστη ποινή τα πέντε χρόνια από την ημέρα που ο φορέας παραδέχτηκε ότι δωροδόκησε ή από την ημέρα που καταδικάστηκε». Όπως εξήγησε, κάποιος που παραδέχτηκε το 2014 ότι δωροδόκησε, η μέγιστη ποινή που μπορεί να του επιβληθεί ουσιαστικά είναι ένα έτος αποκλεισμού, αφού ήδη από την περίοδο της παραδοχής παρήλθαν τέσσερα χρόνια.
Όπως εξήγησε, υπάρχουν και οι λιγότερο σοβαρές υποθέσεις που αφορούν περιπτώσεις κατά τις οποίες ο φορέας, για παράδειγμα, δεν εκτέλεσε επακριβώς το συμβόλαιο που του ανατέθηκε. Στις περιπτώσεις αυτές προνοείται ποινή τριών ετών αποκλεισμού, αλλά από την ημέρα που έλαβε γνώση η Επιτροπή. Δηλαδή, αν η παρατυπία έγινε πριν 2-3 χρόνια και η Επιτροπή το πληροφορείται σήμερα, αν του επιβληθεί ποινή σήμερα, θα αποκλειστεί μέχρι τρία χρόνια (2018/19/20). «Γιατί να υπάρχει αυτή η διαφορά αντιμετώπισης ανάμεσα στους πρώτους που διέπραξαν ποινικά αδικήματα και στους δεύτερους που διέπραξαν παρατυπίες;» διερωτήθηκε ο κ. Αρέστη."
Η κυβέρνηση που ξέπλυνε τους εργολάβους επί Ρίκκου, τώρα προσπαθεί να τους προστατεύσει από τις έστω και ελάχιστες ποινές τιμωρίας για τα λαδώματα τους…
Ουσιαστικά, τί κάνει η κυβέρνηση; Είναι η ίδια κυβέρνηση, η οποία διόρισε τον Ρίκκο, ο οποίος προσπάθησε να δημιουργήσει ένα μοντέλο απαλλαγής των εταιρειών, οι οποίες πλήρωναν μίζες με την μετατροπή τους σε μάρτυρες κατηγορίας.
Ήταν ένα βολικό μοντέλο σύμφωνα με το οποίο, μια εταιρεία θα πλήρωνε μίζες και θα κέρδιζε πολλαπλάσια, και αν πρόκυπτε ζήτημα, η εταιρεία δεν θα πάθαινε τίποτε [θα κρατούσε τα κέρδη] και απλώς θα υποδείκνυε κάποιον [ένοχο ή μη δεν έχει σημασία – το μοντέλο της Δρομολαξιάς ήταν εκφραστικό, μπορεί η κυβέρνηση να ήθελε και πολιτικούς της αντίπαλους ανάμεσα στους κατηγορουμένους, έτσι ο εμπλεκόμενος θα ξεπλυνόταν με δεδομένο ότι θα «έδινε αυτούς που ήθελαν» οι ανακριτές]..
Αυτό το μοντέλο το έσπασαν οι Κ. Κληρίδης και Ο. Μιχαηλίδης με την ενίσχυση του κοινού από την Δημοσια Σφαίρα του ιντερνέτ, και μερικών δημοσιογράφων [όπως ο Β. Βασιλείου και η Χ. Χατζηδημητρίου]… Και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να στελεχώσει επιτροπή για να τιμωρούνται οι εταιρείες και οι παραβάτες..
Αλλά η κυβέρνηση δεν ήθελε προφανώς να λειτουργήσει ο θεσμός , οπότε τον υπονόμευσε. Όπως αποκάλυψε ο κ. Αρέστη…
Πρακτικές υπονόμευσης θεσμών
Ο άλλος τρόπος υπονόμευσης ενός θεσμού, είναι ο διορισμός ενός ατόμου με στόχο την αχρήστευσή του. Ιδού οι καταγγελίες του κ. Μιχαηλίδη για το πού κατάντησε το θεσμός της Επιτρόπου Διοικήσεως. Η προσπάθεια του Οδυσσέα Μιχαηλίδη να γίνεται έστω ένας έλεγχος για το αν κάνει κάτι, ξαφνικά προκάλεσε την αντίθεση, εννοείται της κ. Λοττίδου, αλλά και της κυβέρνησης, όπως και των εφημερίδων του προεδρικού…
Το σχόλιο της Κορίννας Δημητρίου, η οποία έχει γράψει και προηγουμένως σχόλια για το μη-έργο [σαν πρακτική ντε φάκτο υποβάθμισης του ρολού της επιτρόπου] είναι εκφραστικό…
Όταν ακούω να λεν ότι ο Γενικός Ελεγκτής υπερέβηκε τις εξουσίες του και ότι κάποιος πρέπει να του κόψει τη φόρα, διερωτώμαι πόσο βαθιά πρέπει να ψάξουμε τον ψυχισμό μας για να εντοπίσουμε το μέγεθος του προβλήματος μας. Εξισώνουμε τον ελεγκτή με τον οποιοδήποτε κατέχει εξουσία και καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι κακώς ελέγχει τόσο πολύ!? Ο έλεγχος είναι η ακρογωνιαία λίθος της δημοκρατίας και ανεξάρτητα από το ποιες εξουσίες παρέχει ο νόμος στον Οδυσσέα ή σε οποιονδήποτε άλλο ελεγκτικό μηχανισμό, θα έλεγα ότι είναι πολύ λίγες. Κατά τη γνώμη μου, ο οποιοσδήποτε έλεγχος γίνεται, δεν είναι ποτέ αρκετός. Λυπούμαι που ο έλεγχος του Οδυσσέα περιορίζεται στα οικονομικά και δεν επεκτείνεται και στο σκεπτικό της λήψης αποφάσεων και στην εφαρμογή τους. Διότι λιγότερος έλεγχος σημαίνει λιγότερη δημοκρατία.
Σε σχέση με την Λοττίδου και το παράπονο της για τον Οδυσσέα: Ο οικονομικός έλεγχος για να είναι ουσιαστικός δε μπορεί να αποτελείται από αντιστοίχιση των εξόδων με τις αποδείξεις και τα τιμολόγια. Ο Γεν Ελεγκτής δε ζήτησε να επέμβει στο σκεπτικό της έκδοσης αποφάσεων της, ούτε και να δει τους φακέλους της. Ζήτησε μόνο τον αριθμό παραπόνων που λαμβάνει και διεκπεραιώνει. Από τότε που ανέλαβε καθήκοντα η Λοττίδου, το γραφείο της έπαψε να δημοσιεύει ετήσιες εκθέσεις και στατιστικά και ουδείς έχει εικόνα για το τι συμβαίνει. Οι λιγοστές εκθέσεις που αναρτώνται στην ιστοσελίδα της οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η δράση του γραφείου μειώθηκε στο ελάχιστο από τότε που ανέλαβε. Αδικο έχει ο Γενικός Ελεγχτείς να θέλει να δει κατά πόσον το δημόσιο χρήμα αξιοποιείται σωστά στην περίπτωση αυτή? Πληροφορήθηκα επίσης ότι ο αριθμός των παραπόνων που λαμβάνει έπεσε κατακόρυφα διότι, μετά από διάφορες τοποθετήσεις της, πλέον ούτε οι ΜΚΟ ούτε οι ευάλωτες ομάδες την εμπιστεύονται.
Δεν βλέπω πως η απαίτηση του Γενικού Ελεγκτή να παραθέσει στατιστικές πλήττει την ανεξαρτησία της. Γι αυτό η Λοττίδου φροντίζει από μόνη της, με το αρνείται να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση και στον Αρχιεπίσκοπο για οποιοδήποτε θέμα. Η νομοθεσία που επικαλέστηκε σήμερα στην εκπομπή της Κατερίνας Ηλιάδη δεν προνοεί μόνο για αρμοδιότητες. Προνοεί και για καθήκοντα στον τομέα της καταπολέμησης των διακρίσεων, τα οποία στον ένα χρόνο θητείας της δεν άσκησε. Αν ο Επίτροπος Διοίκησης είναι πέραν του νόμου και δεν υπόκειται σε έλεγχο από κανένα, τότε μάλλον θα πρόκειται για τον πιο αντιδημοκρατικό θεσμό στη χώρα.
Και από εκεί και πέρα συνέχισε με πάθος ο Πολίτης να προσπαθεί να βάλει έλεγχο στο Γενικό Ελεγκτή – για να μην ελέγχει προφανώς την διαπλοκή και την διαφθορά που η εφημερίδα θέλει να συγκαλύψει… Διότι το να επικαλείται ο Πολίτης τα δικαιώματα των πολιτών είναι κωμικό με βάση το δικό του ρόλο σαν μηχανισμού δαιμονοποιήσεων μέσω του πρωτοσέλιδου [για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων, όπως δικηγορικών γραφείων κοκ] – όπως αποδείχτηκε και με το θέμα της κ. Ε. Λοϊζίδου, αλλά και με το 15χρονο γύρω από τον οποίο ξεκίνησε να οικοδομεί δαιμονοποίηση ο Παρούτης, πριν αποκαλυφθούν οι ένοχοι για την δολοφονία των γονιών του…
Προφανώς, όμως, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ της κατάφεραν να αχρηστεύσουν και την επιτροπή στην οποία ήταν ο κ. Αρέστη…
Αλλά με τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη δυσκολεύονται λόγω και του οπτό το κοινό έχει γνώμη …και έτσι το μένος της διαπλοκής ξεχειλίζει…
