Η εικόνα της διαπλοκής που αναδύεται από παντού [με τυπικό δείγμα τις πιο πρόσφατες τις αποκαλύψεις για το πώς μερικοί έστησαν ένα φαγοπότι ημετέρων στον Συνεργατισμό – και με εξαγορές ΜΜΕ] με εξυπηρέτηση υπόγειων συμφερόντων, ευνοιοκρατικούς διορισμούς, συγκαλύψεις, συναντά την καθημερινότητα.

Έχουμε πια οικογένειες αστέγων στην Κύπρο, η πλειοψηφία της κοινωνίας μόλις και καταφέρνει να επιπλεύσει με μισθούς που καλύπτουν [αν καλύπτουν] τα αναγκαία, με δάνεια, με παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν αλλά χρήματα δεν υπάρχουν κοκ..άνθρωποι που ζουν ακόμα από τις συντάξεις των ηλικιωμένων γονιών τους.

Αυτό το χάσμα και η οργή που αναδύεται από παντού, θα εμφανιστεί αργά η γρήγορα στους δρόμους για να διεκδικήσει την ιστορική πραγματικότητα: ότι εμείς, η πλειοψηφία, είμαστε η κοινωνία και όχι αυτοί που αυξάνουν τα κέρδη τους, με τις πλάτες της εξουσίας… που διορίζουν τους φίλους/ημέτερους κοκ πίσω από κλειστές πόρτες, και που ξεπλένουν τους ημέτερους ακόμα και μετά τις καταδίκες τους [όταν υπάρξουν τέτοιες καταδίκες], που «φροντίζουν» σαν δημόσιοι λειτουργοί για κέρδη των λίγων στις ημέτερες επιχειρήσεις – και όχι για το σύνολο.

Και αυτή η κοινωνία είναι καιρός πια να διεκδικήσει το δίκαιο της.

Αύριο είναι μια ευκαιρία αλλά και μέρος μιας πορείας για ανατροπή αυτού του πλέγματος συμφερόντων που μας εγκλωβίζει.